Zodra je weet dat iemand niet beschikbaar is, ga je dan achter hen aan of laat je het los? Wat is de motivatie achter dit najagen? Ik jaag de onbeschikbare na omdat.... wat?
“Mijn rol is altijd geweest om mensen te helpen en te ‘repareren’"?
“Ik word waardig als ik iemand die niet beschikbaar is, beschikbaar kan maken"?
“Als ik je kan overtuigen, voel ik me pas 'goed genoeg'"?
Zou het kunnen dat het najagen verbonden is met onopgeloste pijn uit je verleden? Zou het kunnen dat het kiezen van iemand die alleen ruimte heeft in hun leven voor werk, je herinnert aan een ouder die al hun energie stak in hun job? Verbind met je verhaal, en observeer hoe je verleden nog steeds een rol speelt in je huidige beslissingen.
Mensen met een angstige hechtingsstijl voelen zich vaak aangetrokken tot mensen met een ontwijkende hechtingsstijl, hoewel dit een pijnlijke combinatie is. Laten we de redenen hiervoor eens bekijken:
1. Je kiest wat je kent.
Onderzoek heeft aangetoond dat we ons vaak aangetrokken voelen tot mensen met vergelijkbare eigenschappen als onze primaire verzorgers (ma en pa). Dus als één of beide ouders ontwijkend waren, en dat is wat je gewend bent, kun je onbewust aangetrokken worden tot iemand die overeenkomt met jouw overtuigingen over hoe relaties zouden moeten zijn (vergelijkbaar met hoe je bent opgegroeid, bijvoorbeeld). Het voelt comfortabel, of toch... in het begin dan.
2. Je wijst af wat anders voelt.
Wanneer je zelfbeeld zegt dat je geen liefde verdient, dat anderen niet in staat zijn om aan je behoeften te voldoen, of dat liefde niet echt is tenzij je het moet verdienen, kan het uitdagend zijn wanneer je met iemand bent die veilig en beschikbaar is.
Er is een onbewust gevoel van “Waarom zijn ze in mij geïnteresseerd? Uiteindelijk zullen ze erachter komen dat ik niet goed genoeg ben.”
3. Je herhaalt wat je zag.
Je zag je ouders een relatie hebben waarbij de één meer ontwijkend was en de ander angstig. Misschien waren ze samen, maar emotioneel niet verbonden.
4. Tegenpolen trekken elkaar aan.
Je wilt hun eigenschappen in jezelf. De wittebroodswekenfase kan geweldig zijn voor dit stel. Hij is stabiel, veilig, gegrond en zijn zenuwstelsel voelt kalm aan (hoewel het zich in hypoarousal-dorsale vagale shutdown kan bevinden). Dit kan zeer aantrekkelijk zijn voor degenen met de angstige stijl die meer van dit in zichzelf willen.
5. Het is een zorgverlenende rol.
Je voelt het gewonde innerlijke kind achter de afgesloten volwassene en wilt hem of haar helpen genezen. (Please, zoek een ander project)
6. Je wilt jezelf genezen.
Je probeert onbewust te herstellen wat er in het verleden is gebeurd door te herhalen wat je als kind zag en te proberen die dynamiek uit te werken en te helen.
Hoewel dit wellicht al jaren zo zit opgeslagen in jouw systeem, kunnen we dit nog resetten door middel van 'het innerlijke kind therapie'. Ben je er klaar voor om deze bagage los te laten? Laten we samen aan de slag gaan. Plan nu je eerste gesprek en zet de stap naar een gezonder, gelukkiger jij!
